Ian Mosley

Ian Mosley urodził się 16 czerwca 1953 roku w Londynie. Pochodził z dość muzycznej rodziny, ponieważ jego ojciec był skrzypkiem Westminster Symphony Orchestra. Dzięki temu oraz zamieszkaniu w Londynie Ian miał od najmłodszych lat możliwość obcowania z muzyka. Pewnego razu, gdy ojciec zabrał go na jeden ze swoich występów a dokładnie na Funny Girl z Barbarą Streisand, Mosley siedział tuż koło perkusisty, którego gra takie zrobiła na nim wrażenie, że postanowił zostać perkusistą. Jednak mimo swojej miłości do jazzu wolał grać w zespole rockowym. Bliskość, jaką mógł uzyskiwać z muzyką dzięki ojcu pozwalała mu na dobry start, ćwiczenia i poszerzania swoich możliwości z doświadczonymi muzykami. Dzięki temu szybko został profesjonalnym perkusistą. Cała wczesna kariera sceniczna Iana opierała się na tym, że był muzykiem sesyjnym, nie marzyła mu się jeszcze wtedy gra we własnym zespole, którego będzie częścią i to którego będzie mógł wnosić swój własny nie wymuszony wkład. Dopiero dołączenie do Marillion dało mu takie możliwości. Nim to jednak się stało udzielał się w takich zespołach jak: Walrus, który prezentował muzykę na pograniczu rocka i jazzu, The Darryl Ways Wolf, grupa Trace, która dla odmiany pochodziła z Holandii, czy wreszcie w zespole Stevena Hacketta, z którym nawiązał najdłuższą i najbardziej obiecującą współpracę. Dzięki grze w zespole Hacketta Ian mógł wyruszyć w trasę koncertową oraz doświadczyć prawdziwej pracy w studiu.
Wreszcie po perypetiach Marillion z poszukiwaniem perkusisty, w tym odejściu samego założyciela Micka Pontiera, Ian stał się pełnoprawnym członkiem zespołu. Właściwie na liście życzeń Marillion znalazł się dwa razy, jednak za pierwszym miał jeszcze podpisany kontrakt ze Stevem Hackettem i nagrywał z nim kolejną płytę. Dopiero za drugim, w tajemnicy Ian pojawił się na sesji nagraniowej do kolejnej płyty Marillion "Fugazi". Chodzą jednak słuchy, że zadebiutował kilka tygodni wcześniej na jednym z koncertów Marillion. Szybko się okazało, że niezwykle pasuje do zespołu ze strony zarówno technicznej jak i został zaakceptowany ze strony prywatnej. Sam, Fish powiedział że po prostu podoba mu się jego poczucie humoru.
W późniejszym czasie Ian zanotował współpracę w projekcie Iris, obok Sylviana Gouvernaira oraz swojego kolegi z zespołu Pete'a Trewavasa. Płyta nosiła nazwę "Crossing the Deserd" i ukazała się w 1996 roku. Ian współpracował również z Johnem Wesleyem.
W 2000 roku ukazała się wspólna płyta z Benem Castle, zatytułowana "Postmankind". Muzyków również wspomagał Pete. Ian również pojawił się na płycie "In The Last Waking Moment" zespołu Edisons Children w 2011 roku. Udzielali się na niej wszyscy muzycy Marillion.
W 2014 miała miejsce niecodzienna sytuacja, gdyż, pierwszy raz Ian ze względów zdrowotnych nie wystąpił na scenie obok Marillion. Miało to miejsce podczas imprezy Cruise to the Edge w kwietniu a zastąpił go Leon Parr z The Steve Rothery Band. Na szczęście było to jednorazowe zdażenie.
Ian Mosley urodził się 16 czerwca 1953 roku w Londynie. Pochodził z dość muzycznej rodziny, ponieważ jego ojciec był skrzypkiem Westminster Symphony Orchestra. Dzięki temu oraz zamieszkaniu w Londynie Ian miał od najmłodszych lat możliwość obcowania z muzyka. Pewnego razu, gdy ojciec zabrał go na jeden ze swoich występów a dokładnie na Funny Girl z Barbarą Streisand, Mosley siedział tuż koło perkusisty, którego gra takie zrobiła na nim wrażenie, że postanowił zostać perkusistą. Jednak mimo swojej miłości do jazzu wolał grać w zespole rockowym. Bliskość, jaką mógł uzyskiwać z muzyką dzięki ojcu pozwalała mu na dobry start, ćwiczenia i poszerzania swoich możliwości z doświadczonymi muzykami. Dzięki temu szybko został profesjonalnym perkusistą. Cała wczesna kariera sceniczna Iana opierała się na tym, że był muzykiem sesyjnym, nie marzyła mu się jeszcze wtedy gra we własnym zespole, którego będzie częścią i to którego będzie mógł wnosić swój własny nie wymuszony wkład. Dopiero dołączenie do Marillion dało mu takie możliwości. Nim to jednak się stało udzielał się w takich zespołach jak: Walrus, który prezentował muzykę na pograniczu rocka i jazzu, The Darryl Ways Wolf, grupa Trace, która dla odmiany pochodziła z Holandii, czy wreszcie w zespole Stevena Hacketta, z którym nawiązał najdłuższą i najbardziej obiecującą współpracę. Dzięki grze w zespole Hacketta Ian mógł wyruszyć w trasę koncertową oraz doświadczyć prawdziwej pracy w studiu.
Wreszcie po perypetiach Marillion z poszukiwaniem perkusisty, w tym odejściu samego założyciela Micka Pontiera, Ian stał się pełnoprawnym członkiem zespołu. Właściwie na liście życzeń Marillion znalazł się dwa razy, jednak za pierwszym miał jeszcze podpisany kontrakt ze Stevem Hackettem i nagrywał z nim kolejną płytę. Dopiero za drugim, w tajemnicy Ian pojawił się na sesji nagraniowej do kolejnej płyty Marillion "Fugazi". Chodzą jednak słuchy, że zadebiutował kilka tygodni wcześniej na jednym z koncertów Marillion. Szybko się okazało, że niezwykle pasuje do zespołu ze strony zarówno technicznej jak i został zaakceptowany ze strony prywatnej. Sam, Fish powiedział że po prostu podoba mu się jego poczucie humoru.
W późniejszym czasie Ian zanotował współpracę w projekcie Iris, obok Sylviana Gouvernaira oraz swojego kolegi z zespołu Pete'a Trewavasa. Płyta nosiła nazwę "Crossing the Deserd" i ukazała się w 1996 roku. Ian współpracował również z Johnem Wesleyem.
W 2000 roku ukazała się wspólna płyta z Benem Castle, zatytułowana "Postmankind". Muzyków również wspomagał Pete. Ian również pojawił się na płycie "In The Last Waking Moment" zespołu Edisons Children w 2011 roku. Udzielali się na niej wszyscy muzycy Marillion.
W 2014 miała miejsce niecodzienna sytuacja, gdyż, pierwszy raz Ian ze względów zdrowotnych nie wystąpił na scenie obok Marillion. Miało to miejsce podczas imprezy Cruise to the Edge w kwietniu a zastąpił go Leon Parr z The Steve Rothery Band. Na szczęście było to jednorazowe zdażenie.
 

Dyskografia:

1. Canis Lupus - Darryl Ways Wolf - 1973
2. Saturation Poin - Darryl Ways Wolf - album - 1973
3. 5 In the morning - Darryl Ways Wolf - 1973
4. Wolf - Darryl Ways Wolf - album - 1974
5. Night Music - Darryl Ways Wolf - album - 1974
6. Darryl Ways Wolf - Darryl Ways Wolf - 1974
7. BBC Transcription Disc - Darryl Ways Wolf  - 1974
8. One And Two - Darryl Ways Wolf - album - 1975
9. Anthology - Darryl Ways Wolf - album - 1976
10. Concerto For Electric Violin - Darryl Way - album live- 1978
11. Birds - Trace - album - 1975
12. The Peacock Party - Gordon Giltrap Band - album - 1979
13. Magpie Rag - Gordon Giltrap Band - album - 1979
14. Fear of the Dark - Gordon Giltrap Band - album - 1979
15. Jerusalem - Gordon Giltrap Band - single - 1979
16. Theme From The Waltons - Gordon Giltrap Band - single - 1980
17. Heartsong - Gordon Giltrap Band - album - 1979
18. Hocus Pocus - Gordon Giltrap Band - album - 1979
19. Gordon Giltrap Live - Gordon Giltrap Band - album live - 1981(1979)
20. Live At The BBC 95 - Gordon Giltrap Band - album live - 1995(1979)
21. In Concert - Sally Oldfield - 1982
22. Time Line - Renaissance - album - 1983
23. Highly Strung - Steve Hackett - album - 1983
24. Cell 151 - Steve Hackett - single - 1983
25. Till We Have Faces - Steve Hackett - album - 1984
26. A Doll Thats Made In Japan - Steve Hackett - single live - 1984
27. Feedback 86 - Steve Hackett - album - 1986
28. A Secret Wish - Propaganda - album - 1985
29. Time Lapse - Steve Hackett - album - 1992
30. Under The Red & White Sky - John Wesley - album - 1994
31. Da Capo - Renaissance - 1995 
32. Crossing The Desert - Iris - 1996
33. Insolation - Darryl Ways Wolf - album - 1997
34. Under the red and white sky/the closing of the pale blue eyes - John Wesley - 1999
35. Postmankind - Ian Mosley & Ben Castle - 2001
36. Edison's Children - "In The Last Waking Moments" - 2011
 

Wszystkie pozostałe projekty - tutaj